Het kan verkeren, jezelf als singer-songwriter vanuit Youtube dadelijk met succes de grote zalen in katapulteren. De Britse als antropoloog afgestudeerde Tom Rosenthal kan dat. Op internet is hij al een paar jaar een sensatie met miljoenen views op Youtube, zijn vlog of Spotify, maar als goede huisvader vervulde hij eerst zijn vaderlijke plichten door zich over zijn twee jonge dochters te ontfermen. Verleden jaar besloot hij echter zijn muziek een podium te geven en speelde hij solo zijn eerste concert in London, waarna een Europese tournee volgde die ook de Antwerpse Roma aandeed en dadelijk uitverkocht. Ook in de AB in Brussel zit de zaal goed gevuld met enthousiaste fans die samen met Tom, celliste Maddy en gitariste Ashley een niet snel vergeten feestje zullen bouwen. Zelden zagen we zo een eenheid tussen een artiest en zijn publiek. Tom Rosenthal is niet alleen een gedegen singer-songwriter, maar ook een geboren performer die als geen ander een publiek kan leiden en erop inspelen. De fans hingen dan ook aan de lippen van de talentrijke, vrolijke en grappige performer die er in hem schuilt.

Muziek verbindt mensen en dat doet elke artiest veel plezier. Het moet een geweldig gevoel zijn om zoals Tom Rosenthal zijn trouwe aanhang uit het dak te zien gaan op songs gebaseerd op de eenvoudige, dagdagelijkse dingen des levens. Zijn formule is dus poepsimpel en met een warme stem, een degelijk pianospel en een flinke dosis humor en zelfrelativering weet de sympathieke man muziek daarenboven ook perfect live te brengen. Al van bij zijn intrede op het podium mogen hij en zijn twee vrouwelijke muzikanten op een oorverdovend applaus rekenen en het uptempo op piano openende “Take Your Guess” brengt de sfeer er al goed in de zaal. Rosenthal kan moeiteloos zijn publiek mee op sleeptouw nemen op een aanstekelijk folkritme zoals ook landgenoten Mumford And Sons dat kunnen. Iedereen sleurt iedereen hierin mee. Voor je het beseft staat heel de zaal opgewekt mee te dansen zoals in het drammende “Don’t You Know How Busy and Important I Am”, dat onweerstaanbaar de vlam in de pan doet slaan. Het feest barst helemaal los in het al te gekke “Away With The Fairies”, waar heel de zaal gewillig op en neer springt op maat van dirigent Tom die vrolijk de “Hoopa, hoopa” maat inzet.

De humor die deze man heeft is toch wel uniek te noemen en ook gedurfd. Zelfs grote vedetten als de bijtgrage Barcelona spits Luis Suarez ontsnapt niet aan Tom’s scherpe pen in “Hey Luis Don’t Bite Me” en hij toont zelfs spottend begrip met de woorden “Everybody is hungry”. En daar blijft het niet bij. Het wordt nog absurder. Al ooit iemand gekend die een song schrijft over een platte telefoonbatterij zoals in “Phone Battery Dead”, een zaligmakend en smakelijk genot van een pot humus, in “Big Pot Of Humus” of een watermeloen in, ja, één van de ambiancemakers van de avond, “Watermelon”? Je kan niets gekker bedenken, maar Tom Rosenthal komt er moeiteloos mee weg, zelfs zonder watermeloenpakje zoals in het meer dan twee miljoen keer bekeken clipje op Youtube.

Het is niet allemaal gekheid wat de klokt slaat, maar de relativiteringsgraad van het hele leven en alle fuzz er rond is wel hoog. Zelfs een nieuwe song met de droeve titel “If We All Die Tomorrow” heeft iets vrolijks door zijn humorvolle tekst en bevat de wijze levensles, stel niet uit voor het te laat is. Ook mooi is de inbreng van de extra instrumenten. Zo doet de melancholisch tokkelende gitaar van Ashley een warm traantje wegpinken in de tedere ballade “Have We Met Before”, laat Maddy haar donkere cello in "It's OK", droef aanstrijken tegen de breekbare in liefdesverdriet gedompelde stem van Tom en hinkt ze pikkelend op een kruk , het gevolg van een eerdere struikelpartij, richting Rosental’s piano zodat Tom een danspartijtje kan inzetten om het publiek te betrekken in een uitbundige meezingsessie tijdens “YOLO”.

You only live once heeft Tom Rosental goed begrepen en dit lukt beter door de dingen en zeker zichzelf, niet al te ernstig te nemen en ze op een humoristische manier in aanstekelijk klinkende songs te gieten. Met zijn charisma en een knappe stem er bovenop krijg je een muzikale spiegel voor ogen, die heel herkenbaar wordt voor iedereen. Zo is zijn sleutel tot succes snel gevonden en worden zelfs de donkere kantjes van ons leven positief ingekleurd. Always look on the bright side of live klonk nog nooit zo duidelijk als vanavond.

Yvo Zels

Foto's © Yvo Zels

Voor meer foto's klik hier